CAHİT SITKI TARANCI

Ortaöğrenimini Galatasaray Lisesi’nde tamamlayan Cahit Sıtkı Tarancı,Mülkiye Mektebi’nde başladığı siyasal bilgiler öğrenimini Paris’te sürdürmek üzere Fransa’ya gitti ,ama İkinci Dünya Savaşının patlaması üzerine Türkiye’ye döndü.Çeşitli kuruluşlarda çevirmen ve memur olarak çalıştı.1945’de yakalandığı hastalığın tedavisi için götürüldüğü Viyana’da vefat etti.

ŞİİRİNİN ÖZELLİKLERİ

İlk şiirleri 1930’dan sonra Muhit ve Servetifünun dergilerinde çıkan Cahit Sıtkı Tarancı ,bu şiirlerinde ,aradığı yolu bulmuş bir sanatçı niteliğindedir.Dönemin bunalımlı koşulları içinde birçok ozanın yöneldiği yaşama sevinci ve buna koşut olarak ölüm korkusu,onun ilk şiirlerinden başlayarak hemen bütün şiirlerinde yer aldı.Toplumsal koşulların içinde bunalan insanın bireysel gerçekliğini anlatan 1930 ve 1940 yıllarının ozanlarından,toplumsal sorunları ikinci plana atmasıyla Garipçilerden,ilk şiirleriyle birlikte ortaya koyduğu ve daha da geliştirerek ,ince bir duyarlığa ulaştırdığı lirizmiyle ayrıldı.

Bilincinde, belki de bilinçaltında yer etmiş olan ölüm duygusunu ,yaşama sevgisini temel alıp şiirleştirerek dengeledi.Bu bakımdan Cahit Sıtkı Tarancı’nın ölümü konu alan şiirlerinde bile yaşama bağlılığı anlattığı söylenebilir.

Şiirinde dil ,biçim ve güzelliği amaçladı.Döneminde toplumsal çalkantılardan ve olaylardan pek etkilenmedi ve şiirinde yansıtmadı.

Dizeye önem verdiği kadar ,şiir bütününün sağlam bir yapı oluşturmasını da amaçladı.Hece ölçüsünü kullandığı şiirlerinde ,bu ölçünün olanaklarını en iyi biçimde değerlendirdi,ancak heceyi halk şiirinin sesinden çok,özgün bir şiir sesi yaratmada araç olarak kullandı.Fazlalıklardan arınmış ,tümce yapısı sağlam şiir diliyle ,Türkçe’yi en iyi kullanan ozanlar arasında yer alarak dönemini etkiledi.

YAPITLARI

v Ömrümde Sükut
v Otuz Beş Yaş
v Düşten Güzel
v Sonrası
v Bütün Şiirleri (Asım Bezirci)
DESEM Kİ
Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını
Toprakların en bereketlisini sende sürdüm
Sende tattım yemişlerin cümlesini.
Desem ki sen benim için,
Hava kadar lazım,ekmek kadar mübarek
Su gibi aziz bir şeysin
Nimettensin,nimettensin!
Desem ki...
İnan bana, sevgilim inan.
Evimde şenliksin,bahçemde bahar;
Ve soframda en eski şarap.
Ben sende yaşıyorum,
Sen bende hüküm sürmektesin.
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini,
Rüzgarlarla,nehirlerle,kuşlarla beraber.
Günlerden sonra bir gün
Şayet sesimi fark edemezsen,
Rüzgarların,nehirlerin,kuşların sesinden
Bil ki ölmüşüm.
Fakat yine üzülme,müsterih ol;
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini,
Ve neden sonra,
Tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede,
Hatırla ki mahşer günüdür,
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.